چهاردهه است که مردم دیار بلاکشیدۀ افغانستان بی‌مرثیه می‌گریند، هرروز مصیبتی تازه می‌بینند و باگذشت هر دوره، آفت‌های گوناگون را پشت سر می‌گذارند. در این روزها که تقارن دارد با مولود مسعود حضرت پیامبر ارجمند اسلام، اولین مخلوق و آخرین نبی مرسل، تکمیل کنندۀ دین و اتمام کنندۀ حجت بر بشر، حضرت محمد مصطفی(ص)، می‌خواستم درد و اندوه را به فراموشی سپرده و در مورد مقام والای برترین شخصیت جهان بشریت بنویسم. ولی ددمنشان حتی همین روز را هم بر ملت ستم کشیده تبدیل به عزا کرده و روز عید را به ماتم کشانیدند. ناچارم شکایتی محضر آن عالی‌جناب(ص) ببرم!.

سلام و درود برروان پاک پیامبر گرامی (ص). سلام بر تو یا رسول الله، تو که برای انجام مسئولیت رسالتت لحظه‌ای راحت ننشستی، هر لجظه برای رسانیدن ندای‌حق دین اسلام، به گوش نادان‌ترین انسانها، دشواری‌های زیادی را تحمل نمودی تا بشریت از جهل، خرافات و کینه ورزی نجات یابد، دعوتی که تو آغاز کردی، با گذشت 1400 سال روز به روز گسترش یافته و دورترین نقاط عالم را فرا گرفته است. نزدیک به یک ونیم میلیارد انسان الله اکبر گفته و در نماز نام تو را بر زبان می‌آورند. ولی افسوس و دریغ که جهل، تعصب و کینه توزی، هنوز از بین نرفته، گویی هنوز هم مشرکین در صدد آزارت هستند، جهل از گفتار و کردارشان می‌بارد، تعصب و کینه از چشمانشان هویداست، و حتی ریختن خون بیگناهان امتت نیز عطش آنان را نمی‌نشاند.

یا رسول الله سر از خاک برآر! امتت را ببین که چه می‌کَشَند، در گوشه‌ای از جهان، ملتی فلک زده وسرگردان، هر روز قربانی می‌دهند و کشته می‌شوند، دردناک است که بگویم: کسانی که خود را مسلمان تر از همه دانسته و نزدیک تر از همه به تو می‌پندارند، به زعم خودشان برای رضای خدا وتقرب به تو، بیگناهان امتت را به خون می‌کشانند، گویی دستان نفاق و انتقام از آستین تعصب و تحجر بیرون آمده و برای ریختن خون مسلمین با همدیگر رقابت می‌کنند، یا رسول الله! مگر تو نبودی که در جنگها دستور می‌دادی، که به فراریان دشمن حمله نکنید، به پیرمردان، زنان و کودکان دشمن کاری نداشته باشید، با اسرا به بهترین شیوه برخورد کنید، آغازگر جنگ نباشید و حین جنگ قوانین انسانی و اصول اخلاقی را از یاد نبرید!. مگر تو نگفته بودی: کسی که به پیران امتم احترام نکند و به کودکان امتم شفقت نکند از من نیست؟!. مگر تو شرط ایمان را قبول اسلام و انجام اعمال قرار نداده بودی؟. مگر تو همه مسلمانان را امت واحده نخوانده بودی؟. مگر... .حال بیا و ببین گروهی که خود را با دین مبینت منتسب می‌دانند، به هیچ قانونی پابند نیستند، بدون هیچ جنگی در شهر و بازاربه هیچ کسی رحم نمی‌کنند. نه پیرمرد، نه زن، نه کودک و نه جوان از چنگال خون آشام شان رهایی ندارد، همه را می‌کشند و هرچه بیشتر خون می‌ریزند، جسور ترو قسی‌تر می شوند و افتخار می‌کنند.

های پیغمبر، سراز خاک بردار اندکی به احوال امتت بنگر، در روز مقدس مولودت، که همه مسلمانان، میلاد با سعادتت را جشن گرفتند، مقدم خجسته‌ات را به یکدیگر تبریک گفته مومنین با نذر و نیاز استقبال کردند، حتی سران کشورهای، غیر اسلامی این روز را به مسلمانان تبریک گفتند. ولی دریغا و دردا ! که جاهلان منتسب به امتت، عیدانۀ افغانها را با ریختن خون علما، قاریان قران و بی‌گناهان دادند. درست در مراسم بزرگداشت ازشخصیت تو، خون امتت را ریختند. حرمت روزت را شکستند و میلادت را با خون بیگناهان سرخ کردند.

ای سرور کائنات! قلمهای این سرزمین از نوشتن جنایت و خونریزی خسته شده اند، ولی اینان از خونریزی خسته نشده‌اند، کاغذها از فزونی جنایت از یکدیگر می‌شرمند، ولی اینان ازفزونی ریختن خون زنان و کودکان نمی‌شرمند، صفحات تاریخ این کشور از شدت جنایت خون چکان است ولی جاهلان تاریخ با عقده‌مندی تمام احساس عطش بیشتری می‌کنند. نمی‌دانم در کدام مکتب آموخته‌اند ودر کدام مسلک هستند، ولی خود را مسلمان می‌دانند، مومن و مستحق بهشت!، نمی دانم این چه برداشتی است که اینان از دین مقدست دارند. مگر تو نگفته‌ای: هرکس فرد بیگناهی را بکشد مانند این است که تمام دنیا را به قتل رسانده پس اینان چگونه مسلمانند که از خون مسلمانان بیگناه سیر نمی‌شوند. مگر درکشوری با 99 درصد جمعیت مسلمان، در مراسم میلاد پیامبر(ص) کدام غیر مسلمانی آمده بود که اینگونه مردم را به خاک و خون کشیدند؟ مگرکشته شدگان بغیر از شرکت در سالروز میلاد پیامبر جرم دیگری هم داشتند؟ یارسول الله از چه وقت بزرگداشت از یاد و نام تو، تجلیل از میلاد تو جرم است، که باید بخاطر شرکت در این مراسم مردم بیگناه کشته شوند؟. مگر تو نگفته بودی که علما وارثین انبیاءاند. مگر امت را به تلاوت قران تشویق نمی‌کردی؟!. ببین که با وارثینت چه کرده‌اند، بنگر کسانی که قرار بود بر سر منابر، حمد خدا و نعت تو را برزبان آورند چگونه به خاک و خون کشانیده شدند. ببین قاریان قرانت را مظلومانه به شهادت رسانیدند. آنان که می‌خواستند با تلاوت ندای دل انگیز قران جانهای مومنین را طراوت بخشیده و به تو تمسک بجویند. آنها که گفتارشان را با نام خدای مهربان آغاز و با یاد خدای بزرگ‌مرتبه پایان می‌دادند، با کسی دشمنی نداشتند و تنها جرم شان مسلمان بودن بود.

آهای زمین فریاد بزن، ناله سرکن، دهان باز کن و اهلت را فرو ببر، مگذار بیش از این ظلم و جنایت انجام شود، تاکی می‌خواهی شاهد به خون خفتن انسانهای بی‌گناه باشی، گلزارها را سرخ، لاله‌ها را غلتیده و مردم این دیار را داغ دیده داشته باشی، مگر این صحنه‌ها را نمی بینی، تا کی می‌خواهی سکوت کنی و فقط تماشاگر باشی، مگر تو هم از اینهمه ظلم وقساوت خسته نشده‌ای؟.

آهای هموطن بیا با هم فریاد بزنیم، آنقدر بلند ضجه بزنیم که صدایمان به عرش اعلی برسد، شاید کسی ندای مظلومیت‌مان را بشنود. آری هموطن من وتو امروز مظومیم، مظلوم تر از هر مظلوم و ستمدیده تر از هر روز، زیرا هیچ جای برای ما امن نمانده، کوچه وبازار مان امن نیست، مسافرین را به قتل می‌رسانند، به مکتب حمله می‌کنند. اینان حرمت مسجد را شکسته و در مسجد به رگبارمان می‌بندند، به قران هم حرمت قایل نیستند و با استفاده از نام قران بی‌گناهان را به قتل می‌رسانند. اینبار حتی حرمت پیامبر اسلام را نیز شکسته و در عید میلادش مردم را به شهادت رسانیدند. نمی‌دانم چه بگویم... ولی همین‌قدر می‌دانم که باید من وتو باهم باشیم، بلند تر، و از عمق دل فریاد بزنیم، از خدا مدد بخواهیم، شاید به حرمت رسول بزرگوارش لطفی کند و من وتو از این مصیبت رهایی یابیم، هموطن برای اینکه صدایمان به جایی برسد، باید با هم یکصدا باشیم، یکجا باشیم و دست در دست هم داده دردهای مان را از یک گلو فریاد بزنیم. مگر نه اینکه پیامبر(ص) مردم را به اتحاد و همدلی توصیه می‌کرد، مگر نه اینکه او همه مسلمانان را برادرهم خواند، پس بر من و تو ضروری است بیشتراز گذشته همدیگر را درک کنیم، با هم مهربان باشیم و یکدیگر را در آغوش بگیریم تا به کمک هم‌دیگر مراحل سخت زندگی را پشت سر گذاشته و روزهای خوبتری را انتظار بکشیم. روزی که دیگر در کشور جنگ نیست و افغانها آزادانه و با غرور، دنبال کار و زندگی و تحصیل دانش می‌روند. صبحی که فرزندان و پدران امیدی برای اینکه شب زنده به خانه بازگردند، خواهند داشت.

به امید آن‌روز!

امیرهمت